Strijd om de schuld
In het tijdschrift voor conflicthantering van november 2010 staat een intrigerend stukje over de strijd om de schuld. Als je, zoals ik, veel met conflicten bezig bent, komt deze strijd verbazingwekkend vaak voor.
Eén stelling in het artikel onderschrijf ik in het bijzonder: ‘zolang je bezig bent de ander de schuld te geven, gebeurt er niets.’
Ik heb zaken gezien waarbij mensen jarenlang van advocaat naar advocaat trekken om te proberen hun gelijk te halen. Dat blijkt altijd een illusie. Sterker nog, steeds als het dreigt naar een oplossing of een einde te gaan, verzinnen die mensen wel weer iets. Ze zwelgen in hun ellende. Het is de angst voor een oplossing. Zolang het conflict bestaat hebben ze de mogelijkheid om zich als slachtoffer af te schilderen. Wat als er een oplossing komt? Dan moet je je eigen leven weer oppakken, verantwoordelijkheid nemen. Dat is voor veel mensen beangstigend.
Op dit moment ben ik in een zaak betrokken, waarbij exact dit proces zich voltrekt. De hakken gaan in het zand, de strijd wordt op de inhoud gevoerd. De feiten worden vanuit ieders perspectief subjectief benaderd. Direct met elkaar praten wordt onmogelijk (gemaakt). Het gevolg is dat er, bewust of onbewust, een enorme brei aan communicatie ontstaat, die vooral bestaat uit verwijten over en weer, frustratie, miskenning, etc. Zonder inmenging is een oplossing niet meer mogelijk. Mediation kan in dit soort situaties een oplossing bieden. Voorwaarde moet wel zijn dat eenieder die betrokken is, bereid is zijn rol en verantwoordelijkheid in het conflict te pakken. Hoe hoog de berg ook lijkt, als je je verantwoordelijkheid pakt, is de berg altijd minder hoog dat je eerst dacht. Bedenk goed dat je voor een heel groot gedeelte zelf de uitkomst van een bepaalt!
Een mediator kan je inzicht geven in het proces van de strijd om de schuld. Als je bereid bent om open te staan voor dat inzicht, liggen de oplossingen voor je voeten. Hoe erg de situatie ook is.
Door je kleiner voor te doen dan je bent, bewijs je de wereld geen dienst…:
Onze diepste angst is niet dat we ontoereikend zijn
Onze diepste angst is dat we onmetelijke kracht bezitten.
Het is ons licht, niet onze duisternis die ons angst aanjaagt.
We vragen ons af,
wie ben ik om briljant, fantastisch,
talentvol, geweldig te zijn?
Je bent een kind van God.
Met je kleiner voordoen dan je bent,
bewijs je de wereld geen dienst…
We zijn geboren om de glorie van God
in ons zichtbaar te maken.
Die is niet in enkelen van ons,
maar in iedereen.
En als we ons licht laten schijnen,
geven we onbewust
anderen toestemming hetzelfde te doen.
Als we bevrijd zijn van onze eigen angst,
dan bevrijdt onze aanwezigheid
automatisch ook anderen
Nelson Mandela
De strijd om de schuld is een verloren strijd. Mijn advies is om die strijd niet aan te gaan.
Bel me gerust voor meer informatie of een vrijblijvend advies.
